توضیحات کامل :

ترجمه مقاله مهار دینامیک کیناز ATM برنامه ای را جهت حساسیت تابشی گلیوبلاستومای چندشکلی و کنترل رشد ایجاد می کند در 10 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc به همراه مقاله اصلی انگلیسی در 8 صفحه پی دی اف







عنوان انگلیسی مقاله :


Dynamic inhibition of ATM kinase provides a strategy for glioblastoma multiforme radiosensitization and growth control


عنوان فارسی مقاله :


مهار دینامیک کیناز ATM برنامه ای را جهت حساسیت تابشی گلیوبلاستومای چندشکلی و کنترل رشد ایجاد می کند

 

تعداد صفحات فایل فارسی :  10 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc


تعداد صفحات فایل انگلیسی :  8 صفحه پی دی اف


سطح ترجمه :  عالی


شناسه ثبت محصول :  ma18


دانلود ترجمه مقاله به زبان فارسی به همراه مقاله انگلیسی : بلافاصله پس از پرداخت آنلاین 14000 تومان ، لینک دانلود به شما نمایش داده خواهد شد .


بخشی از ترجمه :


چکیده
:


بیماری گلیوبلاستومای چندشکلی (جی بی ام)[1] مقاومت بسیاری نسبت به درمان دارد، از این رو رویکردهای درمانی جدید را می بایست فورا به کاربست. فاکتور ATM پاسخ تخریب DNA (دی دی آر)[2] را استخراج می کند که این به نوبه ی خود موجب مقاومت تابشی سلولی می شود. از این رو هدف گیری DDR به کمک مهارکننده ی ATM (ATMi) بسیار جالب توجه است. مهار دینامیک کیناز ATM در گستره ی نانومولار منجر به حساسیت تابشی بالقوه ی سلول های گلیومای انسانی و مهار رشد می شود و  با درمان تلوزومید (TMZ) مداخله ای ندارد. فاکتور KU-60019 نسل دوم ATMi است که موجب مهار سریع، برگشت پذیر و کامل DDR در غلظت های زیرمیکرومولاری سلول های گلیوبلاستومای انسانی می شود. فاکتور KU-60019 فسفریلاسیون پروتئین تخریب کننده ی اصلی DNA p53، H2AX، KAP1 و AKT را مهار می کند. حیات تابشی تشکیل کلونی نشانگر آن است که تماس مستمر با غلظت های نانوملار KU-60019 موجب حساسیت تابشی موثر بر خطوط سلولی گلیوبلاستوما می شود. زمانی که سلول ها تحت درمان مشترک KU-60019 و TMZ قرار می گیرند، ما شاهد افزایش ناچیزی در مرگ سلولی ناشی از تابش هستیم. با این حال فاکتور TMZ به تنهایی قادر به ایجاد حساسیت تابشی این سلول ها نیست. علاوه براین زمانی که هیچ گونه تابشی وجود ندارد فاکتور KU-60019 با وجود یا عدم وجود TMZ رشد سلول گلیوما را کاهش می دهد، با این حال هیچ گونه تاثیر قابل ملاحظه ای بر بقای آستروسیت های حاصل از سلول بنیادی جنین انسانی ندارد. به طور کلی، مهار ناپایدار کیناز ATM رویکرد مثبتی را جهت گلیوبلاستومای چند شکلی حساس به تابش و درمان استاندارد فراهم می آورد. علاوه بر این فاکتور KU-60019 در صورت عدم وجود تابش موجب محدودیت رشد سلول های گلیوما در کشت مشترک با آستروسیت های انسانی می شود که به نظر درمان مشابه نیز تاثیرگذار نباشد. بنابراین، مهار رشد سلولی می تواند با کم ترین اثرات جانبی مغزی در محیط بدن حاصل شود.

1 Glioblastoma Multiforme (GBM)

2 DNA Damage Response (DDR)


Abstract

Glioblastoma multiforme (GBM) is notoriously resistant to treatment. Therefore, new treatment strategies are urgently needed. ATM elicits the DNA damage response (DDR), which confers cellular radioresistance; thus, targeting the DDR with an ATM inhibitior (ATMi) is very attractive. Herein, we show that dynamic ATM kinase inhibition in the nanomolar range results in potent radiosensitization of human glioma cells, inhibits growth and does not conflict with temozolomide (TMZ) treatment. The second generation ATMi analog KU-60019 provided quick, reversible and complete inhibition of the DDR at sub-micromolar concentrations in human glioblastoma cells. KU-60019 inhibited the phosphorylation of the major DNA damage effectors p53, H2AX and KAP1 as well as AKT. Colony-forming radiosurvival showed that continuous exposure to nanomolar concentrations of KU-60019 effectively radiosensitized glioblastoma cell lines. When cells were co-treated with KU-60019 and TMZ, a slight increase in radiation-induced cell killing was noted, although TMZ alone was unable to radiosensitize these cells. In addition, without radiation, KU-60019 with or without TMZ reduced glioma cell growth but had no significant effect on the survival of human embryonic stem cell (hESC)-derived astrocytes. Altogether, transient inhibition of the ATM kinase provides a promising strategy for radiosensitizing GBM in combination with standard treatment. In addition, without radiation, KU-60019 limits growth of glioma cells in co-culture with human astrocytes that seem unaffected by the same treatment. Thus, inter-fraction growth inhibition could perhaps be achieved in vivo with minor adverse effects to the brain.